ซัพพลายเออร์บรรจุภัณฑ์พุพองแบบกำหนดเอง

การย่อยสลายทางชีวภาพแบบไม่ใช้ออกซิเจนของวัสดุใหม่ผ่านกระบวนการทางเคมีและชีวภาพหลายชุดเพื่อนำพลาสติกเข้าสู่สภาพแวดล้อมการย่อยสลายทางชีวภาพแบบไม่ใช้ออกซิเจน (กระบวนการนี้เรียกว่าการดูดซึมทางชีวภาพ). ปล่อยให้จุลินทรีย์สร้างโครงสร้างไบโอฟิล์มเพื่อแทรกซึมเข้าไปในพลาสติก. ตราบใดที่ฟิล์มชีวะก่อตัวขึ้นในสภาวะไร้ออกซิเจน/ไร้ออกซิเจน, มันอยู่ในสภาพแวดล้อมฝังกลบและใต้ทะเลลึก; ในเวลาเดียวกัน, ช่วยในการขยายโครงสร้างโมเลกุล, สร้างพื้นที่ให้จุลินทรีย์มากขึ้น, และส่งสัญญาณทางเคมีบนสายโซ่โพลีเมอร์เพื่อดึงดูดจุลินทรีย์อื่น ๆ ให้กินพลาสติก, ซึ่งช่วยเพิ่มอัตราการย่อยสลายทางชีวภาพ, เพื่อให้ผลิตภัณฑ์พลาสติกผลิตก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์เท่านั้น, ก๊าซชีวภาพ (มีเทน) และฮิวมัส (อินทรียฺวัตถุ), ซึ่งเป็นกระบวนการทางชีวภาพและสารตกค้างเช่นเดียวกับอินทรียวัตถุ. เมื่อผลิตภัณฑ์พลาสติกสำหรับสัตว์เลี้ยง (แผ่นและขวด) นำไปใช้แล้วนำไปฝังกลบหรือน้ำทะเล, การย่อยสลายทางชีวภาพของผลิตภัณฑ์พลาสติก PET (แผ่นและขวด) สามารถส่งเสริมได้สองวิธี: อันดับแรก, เป็นตัวดึงดูดการเจริญเติบโตของจุลินทรีย์บนและในพลาสติกสัตว์เลี้ยง; ที่สอง, ผ่านการอ่อนแรงหรือผ่านความอ่อนแอในห่วงโซ่สัตว์เลี้ยงหรือในรูปแบบอื่นเพื่อแสดงจุดอ่อนมากขึ้น. เมื่อมีการเติมวัสดุใหม่ลงในส่วนผสมของพลาสติกสัตว์เลี้ยงเพื่อการย่อยสลายแบบไม่ใช้ออกซิเจน, มันจะรบกวนส่วนผสมของพลาสติกสัตว์เลี้ยง. ณ ขณะนี้, เอนไซม์ในหลุมฝังกลบหรือน้ำทะเลจะมองหาจุดอ่อนในห่วงโซ่สัตว์เลี้ยง, ลดความแข็งแรงในการยึดเกาะของโซ่สัตว์เลี้ยง, รบกวนการปล่อยก๊าซคาร์บอนของสัตว์เลี้ยง, และทำให้พลาสติกสัตว์เลี้ยงสามารถนำมาใช้เป็นแหล่งอาหารของเอนไซม์ได้ง่ายขึ้น. การย่อยสลายแบบไม่ใช้ออกซิเจนในธรรมชาติเกิดขึ้นตลอดเวลา, เพราะกระบวนการค่อนข้างช้า, จึงไม่ง่ายที่จะตรวจพบ. อย่างไรก็ตาม, พลาสติกสัตว์เลี้ยงที่เติมด้วยวัสดุใหม่ของการย่อยสลายจุลินทรีย์แบบไม่ใช้ออกซิเจนสามารถเร่งกระบวนการได้อย่างมาก, ซึ่งช่วยให้พลาสติกสัตว์เลี้ยงสามารถผ่านกระบวนการย่อยสลายทางชีวภาพได้ในอัตราที่สูงขึ้น. กระบวนการย่อยสลายทางชีวภาพมีดังต่อไปนี้: เวทีแอโรบิก – ในขั้นตอนนี้, เอนไซม์และสารเคมีจากการสลายตัวทำหน้าที่เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาสำหรับแผ่นชีวะที่ปกคลุมพลาสติกสัตว์เลี้ยง. ในช่วงเวลานี้, จุลินทรีย์แอโรบิกจะค่อยๆก่อตัวขึ้น, และความชื้นในขยะก็สะสมอย่างต่อเนื่อง. การดูดความชื้นของพลาสติกสัตว์เลี้ยงมาตรฐานค่อนข้างน้อย, แต่มาสเตอร์แบทช์จะนำไปสู่การบวมเพิ่มเติมและทำให้พันธะโพลีเมอร์อ่อนตัวลง. สิ่งนี้จะสร้างพื้นที่โมเลกุลสำหรับการเจริญเติบโตของจุลินทรีย์, ซึ่งเริ่มกระบวนการย่อยสลายแบบแอโรบิก, ซึ่งออกซิเจนจะถูกแปลงเป็นคาร์บอนไดออกไซด์. แอนแอโรบิก, ระยะไม่มีมีเทน - เมื่อความเข้มข้นของออกซิเจนลดลงเพียงพอ, กระบวนการแอนแอโรบิกเริ่มต้นขึ้น. ในระยะเริ่มแรก (การไฮโดรไลซิส), อาณานิคมของจุลินทรีย์จะทำลายอนุภาคและลดปริมาณโพลีเมอร์โมเลกุลขนาดใหญ่ให้เป็นโมโนเมอร์ที่ง่ายกว่าผ่านกระบวนการเอนไซม์. มาสเตอร์แบทช์ออร์แกนิกทำให้เกิดการบวมและการเปิดของโซ่โพลีเมอร์ PET เป็นพิเศษ และเพิ่มการตรวจจับองค์ประชุม. สิ่งนี้จะช่วยกระตุ้นจุลินทรีย์ให้เพิ่มการล่าอาณานิคมและการใช้สายโซ่โพลีเมอร์. ล่วงเวลา, กรดเกิดขึ้น, ซึ่งโมโนเมอร์ธรรมดาจะถูกแปลงเป็นกรดไขมัน. ที่เวทีนี้, การผลิตคาร์บอนไดออกไซด์เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว. แอนแอโรบิก, มีสารก่อมะเร็ง, อาณานิคมของจุลินทรีย์ที่ไม่มั่นคงยังคงเติบโตต่อไป, กลืนโซ่พอลิเมอร์ของสัตว์เลี้ยงและสร้างพื้นที่โมเลกุลมากขึ้นเรื่อยๆ. ในขั้นตอนนี้, กรดอะซิติกถูกผลิตขึ้นและกรดไขมันจะถูกแปลงเป็นกรดอะซิติก, คาร์บอนไดออกไซด์, และไฮโดรเจน. ขณะที่กระบวนการดำเนินต่อไป, อัตราคาร์บอนไดออกไซด์ลดลงและการผลิตไฮโดรเจนหยุดลง. แอนแอโรบิก, ระยะสภาวะคงตัวของการเกิดเมทาโนเจเนซิส - ขั้นตอนสุดท้ายของการสลายตัวเกี่ยวข้องกับการเกิดเมทาโนเจเนซิส. เนื่องจากอาณานิคมของจุลินทรีย์ยังคงกลืนกินพื้นผิวที่เหลือของพอลิเมอร์ PET, อะซิเตตจะถูกแปลงเป็นมีเทนและคาร์บอนไดออกไซด์, และมีการบริโภคไฮโดรเจน. กระบวนการนี้ดำเนินต่อไปจนกระทั่งองค์ประกอบที่เหลือคือฮิวมัส. ดินที่มีคุณค่าทางโภชนาการสูงนี้สร้างและปรับปรุงสภาพแวดล้อมสำหรับจุลินทรีย์และส่งเสริมการย่อยสลายขั้นสุดท้าย.